Dobry inżynier musi umieć zrobić poprawnie rysunek 2D, a na jego kompletność składa się dopracowana i odpowiednio przygotowana tabelka rysunkowa. I chociaż teraz coraz częściej bazuje się tylko na modelach 3D, tak umiejętność ta jest wciąż potrzebna i wymagana na każdym inżynierskim stanowisku.
Po co stosuje się tabelkę rysunkową?
Tabela rysunkowa podpisuje cały rysunek. Informacje w niej zawarte są skarbnicą wiedzy o produkcie dla każdej osoby, która ma wpływ na którykolwiek etap jego produkcji. Przede wszystkim tabelka zawiera podstawowe informacje, jak nazwa części czy jej numer. Dodatkowo bardzo często znaleźć tam można listę wykorzystywanych materiałów, która jest potrzebna zarówno inżynierom, jak i osobom zajmującym się procesami wycen. Poza tym może zawierać informacje o kolorze produktu, sposobie wykończenia powierzchni, normach, skali czy ogólnie przyjętych tolerancjach.
Poprawnie zrobiona tabelka rysunkowa
Chociaż posługiwanie się tabelką rysunkową należy do podstawowych umiejętności każdego inżyniera, to nie każdy sobie z tym zadaniem radzi. Tak naprawdę każdy program ma możliwość dodania tabelki przy generowaniu rysunku 2D każdego detalu. Nie zawsze jednak jest to tabelka o ogólnie przyjętych standardach i zawiera wszystkie potrzebne właściwości.
Tabelka powinna znajdować się w prawym dolnym rogu rysunku stycznie do linii obramowania oddalonej o 5 mm od krawędzi kartki. Bez względu na wielkość arkusza powinna mieć 180 mm szerokości. Dzięki temu po złożeniu nawet wieloformatowych rysunków tabliczka będzie zawsze widoczna z przodu w całości.
Istnieje niezliczona ilość tabliczek rysunkowych różniących się między sobą kształtem czy liczbą komórek. Wszystkie różnice wynikają przede wszystkim ze specyfikacji branży, której dotyczy rysunek. Podstawowa tabliczka rysunkowa zawiera jednak niezmiennie takie elementy jak:
- temat lub nazwa projektu,
- numer rysunku,
- skala,
- imiona i nazwiska osób opracowujących i sprawdzających rysunek,
- podziałka,
- format arkusza,
- data wykonania,
- materiał zgodny z jego oznaczeniem według normy,
- masa detalu.
Warto zatrzymać się przy sposobie numeracji. Bardzo ważne jest, aby było to jasne i zrozumiałe dla każdego działu w firmie. Dla porządku całej dokumentacji powinno zachowywać się ciągłość i konsekwencje numeracji. W przypadku wielu arkuszy rysunku dobrą praktyką jest nadawanie numeru w formie a/b, gdzie a jest numerem rysunku, a b ilością arkuszy.
Jeśli na rysunku podawane są teksty wymagań i charakterystyk technicznych, to umieszcza się je bezpośrednio nad tabliczką rysunkową. Przy większych arkuszach można pisać w dwóch kolumnach obok siebie. Tablice danych technicznych (np. zmiennych wymiarów) umiejscawia się zawsze z prawej strony rysunku albo danego rzutu lub pod nim.
Dodatkowo tabliczki rysunków złożeniowych muszą zawierać wykaz części z numerem pozycji, liczbą sztuk, nazwami, numerami rysunku lub normami dla każdej części. Podawanie na rysunku materiału oraz masy nie jest konieczne, natomiast jest to dobra praktyka przy wykonywaniu standardowych rysunków pojedynczych części. Ważne jest, aby kolejność części umieszczonych w wykazie ustalać od większych gabarytowo do mniejszych, z pierwszeństwem elementów wykonywanych przez zakład. Detale zakupowe są zatem umiejscowione wyżej. Części dopisuje się od dołu do góry, zatem pierwsza występuje od razu nad tabelką.
0 komentarzy